Happy New Year from stunning New Zealand!

Allereerst, beste wensen voor het nieuwe jaar. Dat een aantal van jullie dromen uit mogen komen, niet allemaal natuurlijk, je moet er ook een paar bewaren voor later… Hoe zit het met jullie goede voornemens? Ik heb besloten om meer van Nederland te gaan zien want als mensen mij vragen hoe Nederland is kan ik daar amper antwoord op geven.

Nu weer even terug naar al mijn avonturen hier in Nieuw Zeeland.
Ik was gebleven bij de laatste schooldag. Janneke en ik zijn de laatste twee dagen van stage bezig geweest om de highschool klas een circus aan te leren. Janneke een dans en een acrogym act, ik een trampoline en jongleer act. De laatste dag gingen de kinderen die dus uitvoeren met publiek. Best spannend voor de kinderen natuurlijk! Maar ze waren fantastisch, iedereen deed goed mee, zelfs Maurice die niet in de aandacht wilt staan. Alle collega’s feliciteerde ons want ze hadden het via via gehoord en vonden het geweldig dat we Maurice zo ver hadden gekregen dat hij toch meedeed! Maar toen kwam het moment van het afscheid nemen van de kinderen, die zelf trouwens niks door hebben. Als eerste naar Room 4 (jonge autisten), toen ik uit die klas liep had ik het toch wel moeilijk en heb ik een paar traantjes moeten laten. Ook van de andere klassen heb ik met een brok in mijn keel afscheid genomen, toch ook wel omdat ik weet dat ik ze niet meer zal zien.
Toen alle kinderen weg waren was er een garden party bij één van de collega’s (Eleanor). Ze woont op een berg en het had dus een prachtig uitzicht kunnen hebben als het niet had geregend. De versierde garage werd dus de ‘garden’. Het thema was ‘crazy hats’ dus iedereen had een gekke hoed gemaakt. Wijzelf hadden een oranje hoedje versierd en Janneke heeft zelfs de prijs van ‘funkiest hat’ gewonnen. Er werd veel gelachen, gekletst en gedanst en iedereen ging één voor één weg dus dat maakte het afscheid nemen iets makkelijker.
De volgende dag alle spullen gesorteerd en onszelf klaargemaakt voor het tweede avontuur; de rondreis. Het is niet tegeloven hoeveel spullen ik heb verzameld de afgelopen paar maanden, maar ook vooral de laatste dagen. Iedereen gaf me souvenirtjes en kerstcadeaus. Zaterdag 17 december was het zo ver, de rondreis kon beginnen. Eerst afscheid genomen van Memphis (huisbaas), India (haar dochter) en het huis en toen zijn we de camper ingestapt met Janneke’s ouders. Leuk maar toch wel gek om die hier te zien! Leuk maar toch wel gek om Tauranga te verlaten!

De eerste bestemming was Napier, een lange rit en kwamen daar om 17u30 aan. Nog even gewandeld door het artistieke stadje, wat gegeten in een Ierse pub en toen lekker geslapen in het harde bed van de luxe campervan. De volgende dag het aquarium bezocht waar je op een lopende band kon gaan staan die me door het aquarium meenam. De haaien, roggen en andere vissen zwommen dus boven me langs en dan kan je maar beter niet aan de ‘even Apeldoorn bellen’ reclame denken (voor degene die hem kennen).
De tweede bestemming was Wellington, een lange rit en kwamen dus pas weer laat aan. De volgende ochtend moesten we vroeg op om op tijd te zijn voor de ferry die ons naar het Zuidereiland zou brengen. Wellington zelf hebben we dus van de mega grote boot gezien, het leek wel een hotel, met en bar, lounge, sundeck, alles. Helaas kon ik niet van die luxe genieten want ik moest op het bovendek in de frisse lucht blijven zitten. Want ondanks de zeeziek pillen die ik van onze lieve buurman had gekregen kon ik echt niet binnen zitten. Gelukkig heb ik dit keer de vissen niet gevoerd en heb ik alle mooie uitzichten kunnen zien. De aankomst in Picton was toch wel het hoogtepunt, groene bergen met zigzagpadjes, hele grote begroeide bergen en (weer) helderblauw water. Diezelfde dag zijn we nog doorgereden naar het Abel Tasman park met een tussenstop in Nelson, een stadje wat een beetje Frans leek, oud met alleen maar boeren haha.
Dinsdag werden we om 8u30 opgehaald bij de camping en afgedropt bij het dorpje Kaiteriteri (letterlijk vertaald betekent dit fast (teri) food (kai)). Daar stapten we in de watertaxi en die leidde ons langs mooie stranden, rotsen (1 door midden gesplitste rots) en het hoogtepunt; wilde zeehonden! Ze lage een beetje te zonnen en te dobberen, prachtig om te zien! Na 2u varen dropte de taxi ons af bij Bark Bay en van daaruit hebben we een twee uur lange tocht gelopen naar Torrent Bay. Ik val waarschijnlijk in herhaling (en dat zal nog wel vaker gebeuren dit verslag) maar de uitzichten weer prachtig! Helaas bleef het wel een beetje hetzelfde en om onze teleurstelling te verwerken hebben we dus 1u30 op het strand liggen zonnen.
Na het Abel Tasman park gingen we naar de Nelson Lakes. Na een weg met 366 bochten 2x te hebben afgelegd (heen en terug omdat we verkeerd waren gereden) kwamen we bij het gewenste punt aan. Nou, die 732 bochten waren het waard! Het was een hele mooie rivier, de riuwaka rivier die zijn bron vindt onder een berg. Het is natuurlijk puur water dus helder maar ijskoud. We zijn daar een uurtje blijven genieten, een heerlijk vakantiegevoel.
De Nelson Lakes (wij zaten bij lake Rotoiti) waren fantastisch, het was een meer omringd door bergen. We hebben daar een wandeling gemaakt van 3u. Gelukkig kwamen we een man tegen die ons vertelde dat we om moesten draaien anders hadden we nog wel uren door kunnen lopen… We volgden het verkeerde pad. Hier heb ik kennis gemaakt met een heel groot nadeel van Nieuw Zeeland; de sandflies. Ik deed mijn schoenen uit en er zaten gelijk 10 kleine zwarte muggen op elke voet. Ze steken en daarna jeukt het ontzettend, ik heb er gewoon nachten wakker van gelegen, grrr. Na de wandeling en de steekpartij gingen we op zoek naar een ijsje in Blenheim, een redelijke stad maar geen ijscoboer te bekennen! Dus maar een ijsje bij de countdown (grote supermarkt keten) gekocht. Toen ik daar naar de openbare wc ging begon de wc tegen me te praten, en nee ik had niet te veel gedronken! Het zei; ‘press the button to close the door’ en daarna kwam er een muziekje op om lekker te ontspannen, geniaal!
Na Blenheim stond Kaikoura op de bestemmingenlijst. Dit stadje staat bekend om het zwemmen met dolfijnen en het walvissen spotten. Een droom is waargekomen, ik heb met wilde dolfijnen gezwommen. Ik had er veel van verwacht maar dit overtrof alles! ’s Ochtends om 5u30 (jaja!!!) moesten we verzamelen bij de dolphin encounter. Daar kregen we de wetsuits, snorkel, zwemvliezen en de uitleg. De zon kwam op en na 15 minuten varen kwamen we de eerste springende dolfijnen al tegen, de spanning gierde door mijn lijf. Pas toen we omringd waren door (voor mijn gevoel) 100 dolfijnen mochten we het water in. We moesten zoveel mogelijk gekke geluidjes en bewegingen maken om hun aandacht te trekken. Ze kwamen gelijk naar ons toe zo nieuwsgierig waren ze en niet op en meter afstand, nee op maar 2cm! We mochten ze niet aanraken en ik had het gevoel dat ik zelf soms moest remmen om ze niet aan te raken. Ze kwamen niet alleen dichtbij maar speelden ook met ons, zodra je rondjes om jezelf ging draaien, draaiden ze mee en werd het een soort race! Ze maakten ook echt oogcontact, een geweldige en unieke ervaring.
Die middag reden we naar Christchurch, we zijn daar even de stad in geweest, nouja stad, het is meer een bouwput! Jullie hebben waarschijnlijk wel iets van de aardbeving gehoord, wij zaten op dat moment (gelukkig) nog in Kaikoura. Het was wel droevig om te zien hoe alle kerken plat lagen, ruiten uit de gebouwen waren, gebouwen scheef stonden… Er waren ook niet veel mensen in de stad en geen restaurantjes te bekennen. Gelukkig kwam Keetie de 25ste aan om de boel op te vrolijken. We verwelkomden haar met het Nieuw Zeelandse jingle bells lied. We gingen samen met haar en de ouders van Janneke naar Akaroa, een stadje dat als eerste door de Fransen is ontdekt. De 27ste gingen we onze campervan ophalen, we hadden de keuze tussen 8 campervans maar toen we de flowerpower van zagen waren we gelijk verkocht. Al onze spullen pasten er gewoon in, een wonder!

Met Keetie en Janneke ben ik naar de Moeraki boulders; keien op het strand en in de zee geweest. In Dunedin (een gezellige, bruisende stad) hebben we een tour gedaan in een 8 wheel drive, er kwam flink wat stof naar boven en ook hier hebben we zeehonden gezien en maar liefst één pinguïn (dat was een beetje een dompert want die tour was er juist voor om pinguïns te zien). In Dunedin is ook de steilste weg van de wereld, jeetje ik weet niet hoe die mensen naar boven komen hoor, de stoep is zelfs gevormd door trappen anders is het te zwaar voor de voetgangers!
Na Dunedin kwam de lange rit naar Te Anau, Fiordland (grootste natuurpark van Nieuw Zeeland). Ook hier zwermden de sandflies om ons heen! We hebben daar een hele mooie wandeling gemaakt naar de top van een berg met weer een prachtig uitzicht (jaja nog eentje) maar dit keer op allerlei besneeuwde bergen. De weg naar Milford Sounds (een ander gebied in Fiordland) was amazing, wij reden door de vlaktes maar we waren omringd door besneeuwde bergen, watervallen en riviertjes.
Oud en Nieuw hebben we in Queenstown gevierd, we hebben een georganiseerde kroegentocht gedaan van 19u-23u en daarna naar het vuurwerk gekeken. Wel raar om in een korte broek en shirtje te kunnen gaan stappen op 31 december! Er waren onwijs veel mensen en het was daardoor ook heel gezellig.
Om het nieuwe jaar goed te beginnen ben ik vandaag (01-01-12) met Keetie gaan raften. Je zit dan in een rubberen boot met in totaal 8 mensen (waaronder een gids). Iedereen moet op commando peddelen en je gaat dan van watervallen af. Een hele leuke ervaring in een geweldige omgeving, licht blauw water en aan allebei de kanten bergen. We gingen zelfs door een tunnel! We zijn er gelukkig niet uitgevallen, al was dat wel een lekkere verfrissing geweest want wat was het toch warm!

Hierbij het eerste verhaaltje van mijn rondreis, de foto’s kan ik er helaas niet op zetten vanwege het internet hier. Je kan de foto’s bekijken op www.jannekeaussems.waarbenjij.nu of op facebook.


Wist je dat;
- Het strand in Napier gevormd is door zwarte steentjes? Niet erg fijn om daar op blote voeten te lopen dus.
- Ik er nu achter gekomen ben dat ik echt geen rode wijn lust? Op de weg van Napier naar Wellington hebben we nog een wijngaard bezocht en een wijnproeverij gedaan.
- Het op het bovendek van de ferry heel hard waaide behalve op open zee? We moesten soms moeite doen om te blijven staan.
- Het Abel Tasman park vernoemd is naar een Nederlander? Die kwam als eerste daar aan en noemde het land ‘Zeeland’, daarna kwam het in het bezit van Engelsen en die noemden het ‘New Zealand’
- We fish&chips op hebben voor maar $6? Dat is ongeveer €3,40 (!!!) en we hebben niet eens alles op zo veel dat het was.
- Het reizen met de ouders van Janneke heel gezellig was? Wat hebben we veel gelachen! De campervan was wel een beetje waggel maar dat hield de lol erin.
- Keetie al een paar lollige acties heeft gehad? Want ja, Keet, alle frisbees zijn rond en als je de zee in gaat om op een rots te staan kan je een natte broek krijgen haha.
- Keetie en ik in een oude gevangenis hebben geslapen? Er stond alleen een stapelbed in onze kamer (lees cel).
- De vrouw van het raften vroeg hoe oud wij waren? De minimum leeftijd is 13…