Thema van de laatste weken; adrenaline en chillen

Ik hoop dat voor jullie allemaal het nieuwe jaar net zo goed begonnen is als voor mij. Ik heb weer veel meegemaakt de afgelopen weken en ik vind Nieuw Zeeland steeds leuker! Het is een land met veel extreme outdoor sporten. Zo ben ik 2 januari gaan bungyjumpen samen met Janneke. Keetie was onze supporter. Al vanaf het moment dat ik wakker werd gierde de spanning door mijn lijf. Tijdens de rit zei de buschauffeur; als jullie hier links kijken zien jullie een brug van 40m hoog, jullie gaan dus 3x zo laag vallen van een hoogte van 8x zo diep, waaaaaaaa!!! We sprongen uit een ‘huisje’ boven een ravijn omringd door rotsen. Om bij dat huisje te komen moesten we in een stalen bak waar je doorheen kon kijken. Dit was al best spannend maar toen ik in dat huisje aankwam kwam er gelijk een man naar mij toe en zei dat ik de volgende was! Kreeg dus gewichtjes om mijn enkels en mocht op een soort tandartsstoel gaan zitten. De vorige werd omhoog getakeld en ik bleef maar naar beneden kijken en denken; jeetje dat is wel erg hoog!!! Het touw werd aan mijn voeten vast gemaakt en toen moest ik naar het randje lopen. Het duurde wel een minuut voordat ik daar stond (omdat ik het echt heel spannend vond) en toen begin hij af te tellen; ‘1, 2…’ ‘no, no, no, wait!!!’ hoorde ik mezelf zeggen. Gelukkig maakt hij dit wel vaker mee en kon hij me goede moed inspreken. Nou daar ging die dan ‘3, 2, 1, jump…!’ ik zat vast aan een elastiek van 134m en liet me vallen van 300 meter hoog. Na acht seconden, toen het elastiek opgerekt was merkte ik dat ik een bloedneus had (misschien toch te veel adrenaline?). Na twee keer bouncen maakte ik mijn voeten los zodat ik in mijn gordel kon zitten en werd ik omhoog getakeld. Ik moest even bijkomen van dit geweldige gevoel, wat een gave ervaring! Ik heb een fotopakket gekocht die je uiteraard mag bewonderen als ik weer terug ben :).

Nieuw Zeeland is ook een land met veel diversiteit. De ene dag liepen we op het ijs bij Fox glacier, de volgende dag lagen we op het strand.
Bij de Fox Glacier (gletsjer) hebben we een guided tour gedaan. We kregen wollen sokken, schoenen, crampons (dingen onder je schoen die zorgen dat je grip hebt op het ijs), een regenjack en een backpack. Na een korte busrit kwamen we aan bij één van de raarste landschappen die ik ooit gezien heb. Tussen bebosde bergen, grijze rotsen en grindpaden lag een enorm blok ijs. Toen we bij het ijs aankwamen mochten we de crampons en jassen aandoen en het ijs op. Wat een raar gevoel is dat om op het ijs te lopen en wat is het mooi! De man met de hamer (lees gids) maakte trappetjes voor ons zodat ik me net een ijskoningin voelde (net als jij toen Emke, maar dan op het ijs…). We kwamen bij schitterende gaten van 100m diep, watervallen, trapjes, blauw ijs en soms zelfs bij gleuven in het ijs, kortom, geweldig!

De Punakaiki rocks, ook wel bekend als pancake rocks stonden ook nog op ons programma. Dit zijn rotsen die op pannenkoeken lijken en waar het water hard tegen aan botst, erg spectaculair om te zien. Om de sfeer van de pancakes door te zetten, hebben wij die avond uiteraard pannenkoeken gegeten (en het was niet eens slecht weer pap).
Toen was de tijd gekomen om afscheid te nemen van het Zuidereiland. Doei mooie bergen, doei mooie routes, doei mooie gletsjers, doei gezellig en adrenalinevol Queenstown, doei zandvliegen, doei pinguïns en natuurlijk doei zon.

In Wellington was het gelukkig nog droog en hebben we het te Papa museum uitgebreid kunnen bekijken. Hier is veel informatie over de cultuur uiteraard maar ook de natuurfenomenen zijn hier uitgelegd (info over unieke dieren, vulkanen, aardbevingen en tsunamis).
De volgende ochtend regende het pijpenstelen en moesten we dus onder de regen onze spullen uitzoeken (wat nog een hele klus is in onze kleine, knusse campervan). Die middag hadden we afgesproken om met Lawrence te gaan eten, hij was 4 maanden onze huisgenoot. Hij nam ons mee naar een chinees restaurant waar de serveersters met trolleys langskwamen. Op die trolleys stonden dan gerechten waar we uit mochten kiezen. Wat was ik blij dat Lawrence wist wat het alemaal was en ons heerlijke gerechten heeft laten proeven (nee geen hond, aap of kat, gewoon rund, kip en zeedieren). Daarna zijn we doorgereden naar Tongariro wat bekend staat om de mooie wandeltocht van 8u. We moesten vroeg opstaan om de shuttle (naar het begin van de wandeltocht) te pakken. Het was nog spannend of die wel reden vanwege het slechte weer. Gelukkig konden we instappen maar toen we bij de bergen aankwamen zagen we laaghangende wolken en regende het. De gids had dus zijn twijfels maar wij zijn gewoon gegaan, stoer als we zijn. We konden dus gelijk de poncho’s en regenjassen aan. Het eerste uur was nog te doen, het was niet zo steil en het regende nog niet hard. Totdat we bij een bord aankwamen waar op stond; ‘stop! Weet U zeker dat U goed voorbereid bent? De Alpine track begint vanaf hier en de weercondities worden dus erger, verwacht sneeuw, harde regen en windstoten’. Gelijk na dat bord begon het inderdaad harder te regenen en te waaien. We konden nog geen 10 meter vooruit kijken en ook het klimmen werd heftiger. Na 2u waren we zeiknat, hadden we zware benen en konden we niet stoppen omdat we het anders koud kregen. Ik moet wel zeggen dat het heel bijzonder was, het leek net of we Mordor opklommen (voor de liefhebbers van Lord Of The Rings). Het had wel iets mysterieus. We hebben er uiteindelijk 6u30 over gedaan waarvan 6u in de regen. Wat waren we trots toen we er de volgende dag aan dachten!

In Tauranga konden we gelukkig lekker uitrusten. We hebben een reünie gehouden met de Argentijnse meiden en de huisbaas wat erg gezellig was. We hebben ook onze spullen opgehaald bij Jo, ik ben benieuwd of we alles mee terug krijgen naar Nederland… We hebben onze stageschool aan Keetie laten zien, erg raar om te zien dat alles leeg en rustig was. Maar in Tauranga heb ik ook nog een adrenalinestoot gehad. Ik had namelijk voor mijn verjaardag een skydive gehad en wilde dat graag in Tauranga doen. Het was een klein bedrijfje en was de enige die sprong op dat tijdstip. Ik kreeg dus gelijk een harnas aan, mooie (NOT) pet op, en kreeg dit als uitleg; ‘je gaat zo meteen zo in het vliegtuig zitten, houdt je harnas vast en als ik op je schouders tik laat je je harnas los’. Ik mocht dus bijna gelijk in het minivliegtuigje stappen. Er was maar één stoel en die was voor de piloot dus ik mocht op de grond zitten… Niks voor jou dus Tink! Het uitzicht vanuit het vliegtuig was fantastisch, ik zag de vulkaan (the Mount), het strand, het stadje, eilanden en ik heb zelfs de Rena zien liggen (voor degene die het nieuws volgen; het schip dat in 2en is gebroken). Op 8.000 feet maakte mijn instructeur deed het raam open en de adrenaline gierde door mijn lijf! Hij stond op en liet ons rustig vallen. We maakten twee salto’s en mijn gezicht werd helemaal plat gedrukt door de wind. Keetie heeft me blijkbaar horen gillen, het was zooo gaaf! Toen de parachute uitging werd ik met een ruk omhoog getrokken. Het werd wat rustiger totdat hij een heel rondje ging draaien, nou ik moest mijn ogen dicht doen om niet misselijk te worden, wat en raar gevoel is dat. Op een gegeven moment gaf hij de touwen aan mij en mocht ik dus de parachute besturen wat nog best zwaar is tegen de wind in. Na 15 minuten in het vliegtuig, 20 seconden vrije val en 4 minuten met de parachute stond ik in één keer stabiel op de grond. Nog een ervaring rijker!!! Het was geweldig!
Daarna zijn we naar Auckland gegaan om Keetie af te droppen. Bedankt voor je gezelligheid zussie, het was leuk om met je te reizen!

Janneke en ik zitten nu in het noorden van Nieuw Zeeland en zijn bezig met onze chill week. Dit betekent ‘s ochtends aan onze scriptie werken en ’s middags lekker genieten op het strand… Het heet hier ‘the Bay of Island’ en het is prachtig met alle, zoals de nam het al zegt, eilandjes. We zorgen dat we goed uitgerust zijn want voor we het weten zitten we weer in ons drukke leven in het koude Nederland.
De foto’s van deze laatste weken krijgen jullie in Nederland te zien!
We komen dinsdagochtend 24 januari aan op Schiphol en beginnen maandag 30 januari met onze minor en de DEMO!


Wist je dat?;
- Bij het bungyjumpen ons gewicht op onze hand geschreven werd? Verschrikkelijk!
- Janneke heel dapper was en zelfs sprong met armen weid? Ik hield me vast aan mijn gordel en liet me langzaam vallen…
- Het voorste stuk van de gletsjer 10cm per dag verschuift? Het achterste stuk verschuift 3 à 4 meter per dag!!!
- Het bij de gletsjers 270 dagen per jaar regent? Als ik in Nieuw Zeeland kom wonen wordt het zeker NIET dat gebied!
- Ik een ¾ broek aan had op de gletsjer? Wel 4 lagen op mijn bovenlichaam, maar het was niet koud.
- We één verschrikkelijke rotnacht hebben gehad? We sliepen toen wel met 100 muggen in de campervan, bzzzzz, prik, prik, prik…. AAAAAHHHH
- Ik dit verslag plaats vanuit een Mac Donalds? Alle Mc Donalds hebben hier gratis internet… Waren we daar maar eerder achter gekomen!