Wereldkampioen in eigen land!!!

Na een weekend doorgebracht te hebben met onze Argentijnse vriendinnen was het maandag 17 oktober tijd voor de trip naar de Coromandel. De busrit alleen was al een hele ervaring. De eerste twee uur gingen goed maar daarna mochten we in een ander busje stappen wat veel kleiner was. Vanaf toen leek het net alsof we continu in een achtbaan zaten, de ene haarspeldbocht na de andere, niet heel fijn dus voor onze magen. Het voordeel was wel dat dit busje ons afzette bij onze hostel in Coromandel Town. Het was een hele mooie hostel, een beetje Afrikaans ingericht. Wij dachten dat Coromandel Town wel een grote stad zou zijn maar dat hadden we helemaal verkeerd ingeschat, ze hadden niet eens een normale supermarkt! We hebben daar de ‘driving creek railway’ gedaan, uiteraard lag dat niet in de stad, nee het was 4 Km lopen… Het is een rit in een minitreintje die net door de tunnels heen past. Deze trein reed niet alleen voor- maar ook achteruit en nam ons mee tot aan de top van een berg waar we weer een prachtig uitzicht hebben bewonderd.
De volgende dag vroegen we aan de vrouw van de hostel wat voor wandelingen we in 1u30 konden doen, ze zei dat er een ‘easy walk’ naar een bergtop was en dus gingen we die uitdaging aan. Nou het was alles behalve een easy walk! Het was steil, lang en je zag niks om je heen behalve de bomen dus je kon ook niet even van het uitzicht genieten. Maargoed na veel vloeken en zweten kwamen we dan eindelijk boven en ik kreeg gewoon tranen in mijn ogen zo mooi was het! We hadden uitzicht over de helderblauwe (!!!) zee, eilandjes, bergen, stranden, alles! We hebben daar misschien wel een half uur foto’s staan nemen en staan te genieten. WAUW!!!
Daarna snel weer naar de bus gelopen die ons naar Whitianga zou brengen. Daar hebben we de ferry genomen naar de overkant van de rivier want daar waren de mooiste uitzichten. Dit duurde zo ongeveer 30 seconden en als je dat met de auto wilt doen doe je er 2u over! We zijn daar naar de Shakespeare Cliff gelopen, weer een steile weg met heel veel trappen… Het weer hielp ook niet mee want het regende bij vlagen heel hard. Weer een mooi uitzicht over stranden en de stad (ja je begrijpt het goed, we hebben die ‘easy walk’ en de shakespeare cliffs dezelfde dag bewandeld dus onze beentjes waren behoorlijk moe die avond!). ’S Avonds lekker zitten huilen voor onze favoriete film Pearl Harbor die ze op videoband (!!!) hadden.
De volgende dag was het weer tijd voor… een wandeling! Dit keer langs het strand. Wat hadden ze daar prachtige schelpen, ik wilde ze het liefst allemaal meenemen. Je hebt hier vaak uitzicht op kleine eilandjes vanaf het strand en dat is altijd heel mooi om te zien! ’S Middags wilde Jans me wel inmaken met een potje midgetgolf. Maar doordat ik zo goed getraind heb deze zomer in Contis heb ik natuurlijk gewonnen :).
De volgende dag de bus genomen naar Whangamata (zeg Fangamataa). Weer een ongelooflijke slingerweg en weer een wandeling gemaakt van ongeveer anderhalfuur. Ook hier hebben we weer één van de mooiste plekken op aarde gezien; het strand! Ja pap, ik heb een mooier strand gevonden dan Contis. Hier hebben we dan ook de hele dag doorgebracht en ik heb hier slapend liggen te genieten.
Dus wandelen, lopen, hiken, hoe je het ook wilt noemen, we hebben het veel gedaan maar we worden er elke keer weer door beloond door prachtige uitzichten dus blijven we het maar doen (hoezo conditionering?)!

Het was vrijdag de laatste avond van de Argentijnse meiden, die zijn nu namelijk aan het reizen door India en Thailand. Het was weer een erg geslaagd feest en na niet veel geslapen te hebben brachten we de meiden naar de bus. Janneke heeft het zelfs voor elkaar gekregen om iets door de microfoon van de bus te zeggen; ‘Argentinian girls, we are going to miss you’! Het huis is nu wel leeg en stil zonder hun… Ze komen in januari weer terug en in die tussentijd mogen wij hun auto gebruiken! We hebben al een paar keer links gereden en eigenlijk gaat dat best goed. Het is best wel logisch om links te rijden als je aan de andere kant in de auto zit. Het is wel heel raar dat de binnenspiegel aan de linkerkant zit en de richtingaanwijzer aan de rechterkant. Doe elke keer de ruitenwisser aan i.p.v. het knipperlicht haha.

Mama belde me op zondag wakker; ‘sliep je nog?’ ‘eh… ja het is hier 8u30 he?!’ ‘Ja, ben je je dan nog niet klaar aan het maken voor de rugbywedstrijd?’ ‘mam, die is vanavond pas he?!’ ‘ja dat weet ik…’ Hilarisch gesprek! Nou mam, om 19u begonnen we ons klaar te maken voor DE grote finale. Maar wat moest ik aan? Heb maar besloten om zwarte kleren aan te doen met franse accessoires (sjaal en button). Toen we in de stad aankwamen stond het bomvol, er waren 1500 mensen en ik was de enige franse supporter; lonely, I’m so lonely…! Uiteraard zong ik het Franse volkslied uit volle borst mee en toen nam een journalist een foto van ons! Tijdens de reclame voor de wedstrijd kwam een andere journalist allemaal vragen aan mij stellen over wat we hier deden, hoe lang we hier bleven, wat onze namen waren etc.. En als afsluiting zei ze; nou mijn collega heeft een foto van jullie genomen dus jullie komen waarschijnlijk in de krant. De Fransen begonnen weer goed aan de wedstrijd maar de All Blacks stonden bij rust 5-0 voor. De derde spelverdeler van de All Blacks raakte geblesseerd dus de vierde man op deze positie (later in dit toernooi pas geselecteerd) werd ingeschakeld. En juist hij schoot de belangrijkste penalty door de palen! Frankrijk scoorde een try en toen werd het 8-7 voor Nieuw Zeeland. Zo SPANNEND tot aan het eindsignaal. En toen barstte het los, iedereen schreeuwde en juichte maar toch minder uitbundig dan Nederlanders of Fransen. Een ander verschil is ook dat iedereen om 12u ’s nachts al weg was uit de kroeg en dat niemand alcohol mocht drinken op straat, dus ook gen biertenten! Nouja dan maar ons eigen feestje bouwen, daar zijn we namelijk erg goed in. De volgende dag heb ik de pers gelezen over de wedstrijd, reactie van alle Fransen; ‘scheids omgekocht’. Wat is er mooier dan wereldkampioen worden in eigen land?

Na twee weken vakantie was het dinsdag weer de eerste schooldag. Het eerste wat we te horen kregen was; ‘ik heb jullie namen in de krant zien staan!’. Stond er blijkbaar in dat de in Frankrijk geboren Ciska Bleijenberg en Janneke Aussems genoeg lef hadden om het Franse volkslied mee te zingen in een menigte vol All Blacks supporters. Erg leuk om te lezen maar natuurlijk niet helemaal waar wat betreft Janneke, al heeft ze wel voor Frankrijk geklapt :P. Dezelfde dag kwam Jo, de associate principal tegen ons zeggen dat er donderdag na het kajakken een journalist zou komen om ons te interviewen over wat we hier precies doen. Jaja we worden hier beroemd!
We zagen ook gelijk een jongen in een rolstoel zitten (die normaal gesproken gewoon kan lopen) met zijn been in het gips en zijn arm in een mitella. Dit is een jongen die geobsedeerd is door eten en nou bleek dat hij de weg op was gelopen omdat er aan de overkant een tankstation was met snoep en koekjes. Hij is door een auto geraakt en heeft nu pinnen in zijn been, verschrikkelijk.
De kinderen waren de eerste dag erg moe, dus ze huilden en sliepen veel. Janneke en ik hebben een paar dagdelen gewisseld. Dus ik zie nu ook andere dingen dan eerst. Ik ga nu bijvoorbeeld ook naar intermediate. In die klas zit een jongen en die vind het helemaal leuk om dingen in de lucht te gooien. Dit keer had hij het op een pennenbak gemunt. Hij pakte het op en hopaaa gooide alles de lucht in en ging daarna tussen de pennen op de grond zitten. Zelfs toen pakte hij nog de pennen op en gooide hij ze in de lucht. Na 10 minuten had hij ze eindelijk allemaal weer opgeraapt en in het bakje gedaan. Hij stond op en ik dacht echt dat hij het op de tafel ging zetten maar nee hoor hij vond het nodig om alle pennen weer in de lucht te gooien!
We gaan nu voortaan op maandag en donderdagmiddag kajakken. Dat was echt heel leuk om mee te maken. In elke kajak zit er dan een kind en een volwassene. Ik zat met een redelijk rustige jongen die eigenlijk al heel goed kon kajakken dus had de ‘easy job’. We kregen allemaal een spons in onze kajak om andere mee nat te gooien. Het jongetje wat bij mij in de boot zat vond het uiteraard leuk om mij nat te spetteren, was dus helemaal doorweekt op het einde :D.

Ik heb hier de tijd van mijn leven, geniet met volle teugen en maak de mooiste dingen mee. Maar geen paniek ik kom terug, alleen de vraag is voor hoelang?!
Ik heb de smaak van het reizen te pakken!!!

Bedankt weer voor jullie berichtjes! Tot het volgende verslag maar weer.


Wist je dat;
- De supermarkten hier van 6am tot 10pm open zijn en dat 7 dagen per week?
- We woensdag op de voorpagina van de krant stonden met een foto van de avond van de finale?
- De barmanager zondag naar me toe kwam en zei; ‘jij bent toch voor Frankrijk? Ja ik herken je van de vorige keer, toen ging je helemaal uit je dak toen ze van Wales wonnen’? Euhm ja dat kan kloppen ja, toen hebben we namelijk een flink feestje gebouwd met de Argentijnse meiden en Jans!
- Ik moest invallen voor een klassenassistente en de wiskundeles moest verzorgen? Ik had geen idee hoe ik dat moest doen, gelukkig was het een groepjesles en kreeg ik maar max. twee kinderen tegelijk.
- We vrijdag door Jo uitgenodigd waren voor een barbecue? Dat dat heel gezellig was?